Tabiat

Yaradılışımızın özü ile doğaya bağlıyız.

Acaba yazdığımız her şiir, söylediğimiz her şarkı, yansıttığımız her duygu özümüzde doğanın bize aktarmak ve söylemek istedikleri olabilir mi?

Her sevgi, aşk, doğa ananın bizim için hissettiği, her acı da doğanın bizim yüzümüzden çektiğinin bir yankısı olabilir mi?

Sevgiliye, sevgiye her özlem söylemimizde doğanın bizi özlediğini de duyuyor olabilir miyiz?

Her sanat dalına konu olan aşk ve sevgide doğa bize konuşuyor olabilir mi?

Sanat bizim doğayı duyduğumuz ve dinlediğimiz araçlardan biri olabilir mi?

Sanat ve tabiat bir bütün.

Yaradılış ve varoluş birlikte.

Ölüm gerçek.